تورانیان | تاریخ آذربایجان و ترکان



منده سیغار ایکی جهان، من بو جهانه سیغمازام،
گؤوهری لامکان منم، کؤن و مکانه سیغمازام
عرشله فرش و کاف و نون، منده بولوندو جمله چون،
کس سؤزونووو ابصم اول، شرح و بیانه سیغمازام
کؤن و مکاندیر آیتیم، ذاتی دورور بدایتیم،
سن بو نیشانلا بیل منی، بیل کی، نیشانه سیغمازام
کیمسه گمان و ظن ایله اولمادی حق ایله بیلیش،
حقی بیلن بیلیر کی، من ظن و گمانه سیغمازام
صورته باخ و معنی نی صورت ایچینده تانی کیم،
جسم ایله جان منم ولی، جسم ایله جانه سیغمازام
هم صدفم، هم اینجییم، و صراط اسینجییم،
بونجا قوماش و رخت ایله من بو دکانه سیغمازام
گنجی-نهان منم من اوش، عئینی-عیان منم، من اوش،
گؤوهری-کان منم من اوش، بحرو و کانه سیغمازام
گرچی محیطی-اعظمم، آدیم آدمدیر، آدمم،
دار ایله فکان منم، من بو مکانه سیغمازام
جان ایله هم جهان منم، دهر ایله هم زامان منم،
گؤر بو لطیفئیی کی من، دهرو زمانه سیغمازام
انجم ایله فلک منم، وحی ایله هم ملک منم،
چک دیلینی و ابصم اول من بو لیسانه سیغمازام
ذره منم، گونش منم، چار ایله پنج و شش منم،
صورتی گؤر بیان ایله، چونکی بیانه سیغمازام
ذات ایله هم صفاتیله، قدریله هم براتیله،
گل شکرم هم نباتیله، بسته دهانه سیغمازام
شهد منم، شکر منم، شمس منم، قمر منم
روح روان باغیشلارام روح و روانه سیغمازام
ناره یانان شجر منم، چرخه چیخان حجر منم،
گؤر بو اودون زبانه سین، من بو زبانه سیغمازام
گر چی بو گون نسیمی یم، هاشمی یم، قریشی یم
مندن اولودور آیتیم، آیته شانه سیغمازام.

داها ائشیدیلمیر شیرین سَسیمیز
داها کورلانیبدی گورمور گوزوموز
هانی تبریزیمیز ؟! هانی گویجه میز ؟!
آغلا گئجه - گوندوز ; آغلا ساوالان !!
نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!

آسانجا یوللارا چکدین حاصار - بَند
پای وئردین ائرمنی یه نئچه شَهَر، کند
گوزلری یوللاردا آغلاییر دَربَند
سامورون پوستوندا دایانیب ایلان !!
نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!

ایتیب - باتیب ، دوستوم او چاغلار هانی ؟!!
زیندان، قازامات دی قاراداغ تانی
سن، مندن سوروش کی ، قاراباغ هانی ؟!
دئییم;- پیس گونده دی (( واقیف ))،(( ناتوان))
نه اولوب سنه آخی، آی آذربایجان ؟!

هرشئیین یئری وار ، بیل اوز  آدیندا
دینله بو شعریمی ، ساخلا یادیندا
ایشیق سیز ، فازسیز اودلار یوردوندا
بو یانی قوبادی ، او یان لنکران
نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!


"یئتیم عیوض" تخلوصو ایله تانینان، عیوض قوربانوف 26 - فئورال، 1952 - ینجی ایلده سییزن رایونوندا آنادان اولموشدور. سییزن شهر جعفر جبارلی آدینا 1 - نومره لی مکتب ده اوخویوب. 10 ایلدن سونرا حربی خدمته گئدیب، 21 ایل سوروجو ایشله میشدیر.
1996 - ینجی ایله کیمی یاخشی یاشاییب، آمما 1996 - 2006 - ینجی ایللرده پول قازانماق اوچون هر اذیته قاتلاشیب. اودون دوغراییب - ساتیب، سوروجولوک ائله ییردی.
شعر یازماغا 15 یاشیندان باشلامیشدیر. اوز دئدییینه گوره، بو گونه قدر 2423 قطعه شعر یازمیشدی.
عمومیتله اونون یازدیغی و تویلاردا سویله دییی موسیقیلی شعرلر بویوک شوهرت قازانمیش و اونو خالقا سئودیرمیشدی. عیوض قوربانوف - ون ایکی قیزی و ایکی اوغلو واردی.
ترومب خسته لیییندن اذیت چکن شاعیر 23 - اییول، 2017 - ینجی ایلده 65 یاشیندا وفات ائتمیشدیر. او، اوز دوغما کندینده دفن اولونموشدور.
ادامه مطلب

جمهوری آلتای در آسیای مرکزی و مرزهای قزاقستان، چین و مغولستان واقع شده است. که وسعتش قابل مقایسه با پرتغال است. این منطقه توسط کوه ها از برف ابدی و یخچال های طبیعی، شبیه به کوه های آلپ اروپا تحت سلطه است. بلندترین قله Ak-Sümer ، آک -سومر ، 4506 متر (نزدیک به 15،000 فوت) می باشد. آلتایی دارای جمعیتی در حدود 200000 تفر می باشد .ملیت های ساکن در جمهوری خودمختار آلتای ترک  - مغول - روس - آلمانی و. می باشد که ساکنان اصلی ابن منطقه ترکان و تا حدی مغولان هستند که بعد قرن 19 کم کم نژاد روس و اروپایی به این مناطق وارد شدند ترکان آلتای 60 درصد ترکان آلتای شهرنشین هستند و 40 درصد مردم ترک تبار در آلتایی روستایی هایی می باشند که  شکارچیان و چوپانان عشایری هستند که گله های گوسفند، اسب و گاهی شتر را می چرانند . فرهنگ بسیار جالب به ارث رسیده به فرزندان آنها، از ویژگی های اساسی از آن را از اوایل شروع تمام راه را تا به امروز تحویل داده شده است.یکی از مهم ترین اشکال هنر آلتایی، جدا از نقاشی و شعر، روایت حماسه در صدای صدای تیز به همراهی topshur، یک ابزار مانند عود رشته است. روایتهای تاریخی و حماسی  محبوبیت زیادی در میان مردم ترکستان دارد . یکی از راویان افسانه ای، Deley، می باشد ترکان این مناطق طولانی ترین هفت روز و شب  سال را بطور خاصی جشن می گیرند  امروزه این سنت هنوز هم توسط مردم زنده نگه داشته شده است.آنها به حفظ میراث سنتی ادبیات عامه پسند و آوازی حود که توسط  هوازان ها اجرا می شود می کوشند و خیلی علافه من هستند . این حماسه ها  حاوی ایده های زیبایی از این کشور در حقیقی ترین شکل آن بیان می شود  از جهان روزمره و جهان ارواح و اسطوره. بسیاری از آنها pentatonic هستند و melismatics نقش مهمی در توسعه ملودی بازی می کند. آهنگ های تبریک، برای هر یک از فصول، لالایی ها، آهنگ ها برای تمام انواع حیوانات و حتی ات، آهنگ از سفر، آهنگ فلسفی مدرن، سرودهای، و بداهه وجود دارد. بسیاری از یک نوع از فلسفه دهان و، در همان زمان، کتاب های درسی طراحی شده برای هدایت انسان ها به سطح بالاتری از آگاهی.با "اوچ سومر"،  رسیده و برای اولین بار در حال حاضر با دو قوم خوانندگان از آلتایی ظاهر می شود. بولوت آریق و  و نوهون شوماروف  خواندن از زیبایی میهن خود آلتایی، از "دریاچه طلایی"، کزقیل کول  رودخانه  "قاتون"  قاتون چاییق و تپه آک سومر " آک سومر تپه یینگ  (در کوه آلتای بلندترین قله)، و قدیمی "پازیریک" - این تپه گور   که به زبان اهالی  پازییک گور هار تپه یینگ  گفته می شود که شامل مزارهای قدیمی متعلق به قرون 2-3 قبل از میلاد است  که در باور  اهالی مزار سربازان کشته شده  خاقان مانناس جاباغو  است که برای دفاع از وطن به دست ارتش توپاقاتای  (چین قدیمی ) کشته شده اند  را ترجیح می دهند این مردمان گویی ازدرون خویش و با روح خویش به موسیقی پیوند خورده اند/ 
یکی از قدیمی ترین افسانه  ساکنان آلتایی  در مورد منشاء  قبیله ترکی رکوع، که حتی در چین واقع بودند و بعدا رکوع به جنوب  آلتایی در قرن 5 قبل میلاد مهاجرت کردند  وبا دو استخراج سنگ آهن شهرت و ثروت کسب نمودند انها کلیهاهالی قبیله خود را طی جنگی از دست دادند و از انها تنها  یک فرد باقی ماند که با ماده گرگی ازدواج کرده و 7 پسر ماده گرگ از او زایید که برادران از قبایل مونقوت و تانگوت و مانچوت  دخترانی به زنی گرفتند و کم کم افراد ارتش خود را زیاد کردند با فرزندانشان و بعد از ان بود که ترکانرا حکومتی برپا کرده و انتقام نیاکان و تمدن نامود شده خویش را از توپاقاتای (چین ) گرفتن و تا ابد مردمان توپاقاتای (چین ( برده ترکان شدن و بعدها ترکان کله گرگ خاکستری را که بیرق  خودشان بود در 7 اقلیم جهان از مونقوتا ( موغولستان ) تانگوتا (تنگوزیا ) مانچوتا (منچوری ) توپاقاتتایا (چین ) اهننتا (هندوایران) باتتیا(ایران)  برای همیشه برپا کردند و تانگری این مردمان تووروک را قااقان 7 اقلیم جهان نمود.

Səlcuqilərin tənəzzülü dövründə Azərbaycan Atabəyləri dövləti öz müstəqilliyini elan etmişdir. Dövlətin adı Şəmsəddin Eldənizin adı ilə bağlıdır. Eldəniz uşaqlığında qul kimi satılmış və taleyi onu Səlcuqlu sarayına aparıb çıxarmışdır. O, ağlı və işgüzarlığı ilə Sultan II Toğrulun diqqətini və rəğbətini qazanaraq əmir titulu almışdır. 1136-cı ildə Eldəniz Səlcuq sultanı Toğrulun oğlu Arslanın atabəyi və Azəbaycanın cənub vilayətinin hakimi təyin olundu. O, Sultan II Toğrulun ölümündən sonra onun dul arvadı Möminə Xatunla evlənmişdir. 1136-cı ildə isə Aran hakimi təyin olunaraq Bərdəyə yollanmış və beləliklə, Eldənizlər dövlətinin əsasını qoymuşdur.
İraq Səlcuq sultanlığının ictimai, siyasi həyatında mühüm rol oynayan Eldəniz formal surətdə Səlcuqilərə tabe olsa da, XII əsrin 30-cu illərindən müstəqil hökmdar kimi dövləti idarə edir və öz adına sikkə kəsdirirdi. 1152-ci ildə Arran, bir qədər sonra isə Marağa hakimi Xasbəyin idarə etdiyi Ərdəbil Eldənizin hakimiyyətinə keçdi. O, Şirvanşahı da asılı vəziyyətə salmışdı. 
Şəmsəddin Eldənizin hakimiyyətinin axırlarında dövlətin sərhəddi Dərbənddən Bəsra körfəzinə, Tiflis qapılarından Məkrana, Aran və Şirvan, İraq, Həmədan, Gilan, Mazandaran, İsfahan və Reyə kimi yayılmışdı.
Şəmsəddinin oğlu Məhəmməd Cahan Pəhləvanın dövründə Eldənizlər dövləti daha da güclənmişdi. 
Qızıl Arslan qardaşı Məhəmməd Cahan Pəhləvandan sonra uzun müddət taxt-tacını əldə tutmaq uğrunda mübarizə apardı. 
İraq Sultanlığının hakimiyyətini əlində cəmləyən Qızıl Arslanın 1191-ci ildə qətlə yetirilməsindən sonra hakimiyyət Cahan Pəhləvanın türk əsilli Qüteybə Xatundan olan oğlu Əbu Bəkr ilə İnanc Xatundan olan oğlu Qutluq İnanc və Əmir Əmiran arasında bölüşdürüldü. 
Bundan sonra qardaşlar arasında başlayan səltənət mübarizəsi Əbu Bəkrin zəfəri ilə nəticələndi. Ancaq davam edən xarici hücumlar (Xarəzmşahlar, gürcülər və s.) dövlətin süqutuna zəmin hazırlamışdı. Əbu Bəkr 1210-cu ildə dünyasını dəyişəndən sonra hakimiyyətə gələn qardaşı Özbəyin dövründə (1210-1225) Atabəylər dövlətinin tənəzzülü sürətlənmişdi.
Atabəylər dövründə Azərbaycanın Gəncə, Təbriz, Naxçıvan, Marağa, Ərdəbil, Dərbənd, Bakı, Şamaxı, Beyləqan kimi böyük ticarət və sənət mərkəzləri çox məşhur olmuşdur. O vaxt Gəncə və Təbrizin əhalisinin sayı 100 mini ötmüş, Naxçıvanın əhalisinin sayı isə 80-100 minə çatırdı.
Azərbaycan Atabəylərinin paytaxtı müxtəlif dövrlərdə Gəncə və Naxçıvan şəhərləri olmuşdur.
Eldənizlərin hakimiyyəti dövrü Azərbaycanın çiçəklənmə dövrüdür. Bu müddətdə şəhərlər abadlaşdırılmış, ticarət, sənətkarlıq, heyvandarlıq, əkinçilik həddən artıq irəli getmişdir. 
1225-ci ildə Xarəzmşah Cəlaləddinin hücumları nəticəsində Atabəylər dövləti süqut etdi.
Paytaxtı Naxçıvan və Təbriz şəhərləri olmuşdur. 

:Hakimiyyətdə olan hökmdarlar
1136-1175 Şəmsəddin Eldəniz
1175-1186 Məhəmməd Cahan Pəhləvan
1186-1191 Qızıl Arslan
1191-1210 Əbu Bəkr
1210-1225 Özbək

Məlum olduğu kimi, İkinci dünya müharibəsinin başlanılması Böyük Britaniya ilə yanaşı Sovetlər Birliyi hərbi hissələrinin İran adlanan ölkənin ərazisinə daxil olması ilə yekunlaşdı. Bu isə, eyni zamanda, ölkənin Rza şahın başçılıq etdiyi istibdad rejiminin süqutuna gətirib çıxardı. Bir tərəfdən xarici müdaxilə, digər tərəfdən mövcud rejimin yıxılması İranda müəyyən qədər demokratik mühitin yaranmasına gətirib çıxarmış oldu. Demokratik proses ölkənin müxtəlif bölgələrində fərqli formalarda təzahür edirdi. Güney Azərbaycanda isə bu milli-azadlıq hərəkatı Seyid Cəfər Pişəvərinin başçılığı ilə Azərbaycan Milli Hökümətinin yaranması ilə nəticələndi
Azərbaycan Milli Höküməti Azərbaycan türklərinin apardığı uzun illik milli-azadlıq hərəkatının təbii yekunu kimi şərtlənməkdədir. Seyid Cəfər Pişəvərinin başçılığı ilə aparılan 21 Azər hərəkatı 12 dekabr 1945-ci ildə Azərbaycan Milli Hökümətinin qurulması ilə nəticələnir. Ona görə də tarixi-siyasi ədəbiyyatda Azərbaycan Milli Höküməti 21 Azər hərəkatı adı ilə tanınmaqdadır
Azərbaycan Milli Höküməti İran adlanan ölkədə Azərbaycan türklərinin milli muxtariyyət hüququnu tanıyan bir hökümət kimi fəaliyyətə başlamış, daha sonra isə siyasi istiqamətini müstəqil dövlətçilik səmtinə yönləndirmək məramı izləmişdir

 

ادامه مطلب

Cənubi Azərbaycanda Şeyx Məhəmməd Xiyabaninin liderliyi ilə 3 ay (iyul - sentyabr 1920-ci il) müstəqil olan qısa ömürlü dövlət

Güney Azərbaycan Demokrat Firqəsi açıq fəaliyyətə 1917-ci ildə başlamış, həmin il aprelin 9-da "Təcəddüd" qəzetinin ilk sayı nəşr edilmişdir
I Dünya Müharibəsində İran torpaqlarını işğal edən Osmanlı ordusu Təbriz və Urmiya şəhərlərini tutmuşdur. Osmanlı ordusunun Azərbaycan bölgəsini işğal etməsinin əleyhinə çıxan Şeyx Məhəmməd Xiyabani və yoldaşları həbs edilir və qoşunlar Təbrizi tərk etdikdə onları da özləri ilə aparırlar. Noyabr 1918-ci ildə Osmanlı ordusunun geri çəkilməsindən sonra Xiyabani İrana qayıtmış və Azərbaycan Demokrat Partiyasının fəaliyyətini yenidən canlandırmışdır
1920-ci ilin may ayında Təbrizdə Demokrat Firqəsinin rəhbərliyi ilə böyük mitinq təşkil edildi. Mitinqdə imperialistlərin və İran irticaçı qüvvələrinin əleyhinə mübarizəni daha da gücləndirməyə çağırışlar səsləndirildi. Mitinq iştirakçıları təklif etdilər ki, Azərbaycan bütün İran tarixi boyu həmişə azadlıq uğrunda qabaqcıl olmuşdur. Bu səbəbdən də onun Azərbaycan əyaləti yerinə "Azadıstan" (azadlıq ölkəsi) adlanması daha düzgündür və təklif iştrakçılar tərəfindən qəbul edildi.
Bu mitinqdən sonra qiyam hərəkatı Azərbaycanın digər şəhərlərinə, Zəncan, Marağa, Miyana, Əhər, Xoy və daha sonra Ərdəbilə də yayıldı.1920-ci il 22 iyunda Azərbaycan Demokrat Firqəsi ümumi səslə milli hökumətin qurulması haqqında qərar qəbul etdi və Şeyx Məhəmməd Xiyabani milli hökumətin sədri seçildi. 1920-ci il iyunun 22-də hökumət başçısı kimi Xiyabani Alaqapıya köçdü. Bu, Güney Azərbaycan tarixində yaranmış ilk demokratik milli hökumət idi. "Azərbaycan" sözü yerinə bütün lövhələrdə, dövlət vərəqələrində "Azadistan əyaləti" yazıldı. Xiyabaninin əleyhinə olan bir sıra şəxslər, o cümlədən doktor Zeynalabdin xan, Mirzə Bağır Təliə, Hüseynağa Fişəngçi ("Təbriz" qəzetinin redaktoru), Sultanzadə və başqaları qiyam əleyhinə fəaliyyətə başlayıb, gizlincə Eynüddövlənin yanına gedirdilər. Digər bir dəstə isə alman "Kart Vispço" təşkilatının əlaltısı, "Klidi-nicat" qəzetinin redaktoru Q.Rzazadənin rəhbərliyi ilə Sosial-demokrat Partiyası ünvanı altında Azərbaycan Demokrat Partiyası əleyhinə fəaliyyət göstərməyə başladı. Təbrizin vəziyyətini öyrənmək üçün buraya gəlmiş İngiltərə siyasi idarə rəisi Xiyabani ilə görüşərək onunla söhbətləşmiş və Azərbaycanın tələblərinin nə olduğunu soruşmuşdur. Xiyabani demişdir: "Azərbaycan İranın ayrılmaz əyalətidir. Azərbaycan əhalisi öz qanları bahasına aldıqları konstitusiyanın icrasını və əməldə məşturə rejimini qoruyub, bütün ölkədə islahat aparılmasını istəyir".
Xiyabani milli hökumətin rəhbəri kimi Təbrizdə bir çox islahatlar aparmağa başladı. O cümlədən: jandarm təşkilatını genişləndirərək, öz başçılığı ilə Milli Qvardiya yaratdı. Məşhur azərbaycanlı maarifpərvər Əbülqasım Füyuzatı maarif rəisi təyin etdi. "Məhəmmədiyyə" və "Hikmət" adlı iki qadın məktəbi açdı. Məktəblərdə təhsilin Azərbaycan dilində keçilməsinə göstəriş verdi. Bakıdan "İttihadiyyeyi-iraniyan" məktəbindən bir neçə müəllim çağırdı. Məktəblərdə fars dilni Azərbaycan dilində öyrənməyə göstəriş verdi. Tehrandan göndərilmiş maliyyə rəisi və hakim müavini Tehrana qaytarılıb, yeni şəxslər təyin edildi. Xiyabani əyalətdə əmin-amanlığın bərpa edilməsinə çox əhəmiyyət verirdi. Təbrizə gələn xaricilər Xiyabani milli hökumətin başçısı olduğu zaman əyalətdəki yüksək dərəcədə olan əmin-amanlıq haqqında danışırdılar. Bütün idarə işləri, nəşriyyat, mitinqlər və çıxışlar türk dilində aparılırdı
Müxbirüssəltənə qiyam və qiyamçıları məhv etmək üçün Təbriz Milli Qvardiyasının rəisi Bağır xan Salarimillinin oğlu Mirzə Hüseyn xan Haşimini (sərtib Haşimi) və Təbriz kazak rəisini razı etdikdən sonra Alaqapıya hücum etməyi əmr etmişdir. Dörd gün davam edən qarşıdurmadan sonra Azadıstan” höküməti ləğv edilmişdir. Xiyabani 14 sentyabr 1920-ci ildə öldürülmüşdür


Azərbaycanın tarixində mühüm rol oynamış ağqoyunlular oğuzların Bayandur boyundandır. Ağqoyunlu tayfaları hələ VI-VII əsrlərdən Azərbaycanın Araz çayı ilə Göyçə gölü ətrafında, Alagöz yaylaqlarında yaşayırdılar. Monqol yürüşləri zamanı Şərqi Anadoluya çəkilən ağqoyunlular XIV əsrin ortalarında Elxanilər dövlətinin süqutundan sonra Tur Əli bəyin rəhbərliyi altında güclü tayfa birliyində birləşmiş və dövrün siyasi hadisələrinə qatılmışlar. XIV əsrin sonunda tayfa birliyinin möhkəmlənməsində Qara Osmanın (1394-1435) mühüm xidməti olmuşdur. Bu zaman Diyarbəkr şəhəri bu tayfa birliyinin mərkəzi olmuşdur. Uzun Həsən 1453-cü ildə tayfa birliyinin rəhbəri olduqdan sonra onun mövqeyi daha da güclənmiş və Şərqi Anadoluda Qaraqoyunlulara məxsus şəhər və qalaların bir hissəsi onların ixtiyarına keçmişdir. Uzun Həsən Trabzon yunan dövlətilə sıx əlaqələr saxlamışdır.1461-ci ildə Sultan II Mehmetin yürüşü zamanı anası Sara xatunu onunla danışıqlara göndərərək bu hücumun qarşısını almağa çalışmışdır. Yassıçəmən sülhünün bağlanmasına baxmayaraq Trabzonu xilas etmək mümkün olmamışdır.

Uzun Həsən 1467-ci ildə Cahanşah, növbəti ildə isə onun oğlu Həsənəli üzərində qələbədən sonra mərkəzi Təbriz şəhəri olan Ağqoyunlu dövlətini yaratdı. Bu dövlətin ərazisinə qərbdə Fərat çayından şərqdə Xorasana kimi, şimalda Kür çayından cənubda İran körfəzinə kimi olan torpaqlar daxil edildi. Uzun Həsən 1477-ci ildə VI Baqrat üzərində qələbədən sonra Tiflis daxil olmaqla Şərqi Gürcüstanı da Ağqoyunlu dövlətinə birləşdirdi.
Lakin Trabzonun itirilməsi Ağqoyunluları Qara dənizə çıxışdan məhrum etmişdir. Qaraman uğrunda rəqabət Ağqoyunlu-Osmanlı münasibətlərini kəskinləşdirdi və müharibə vəziyyətinə gətirdi. Uzun Həsən 1472-73-cü illərdə Osmanlılara qarşı hərbi əməliyyatlara başladı. Malatya döyüşündə qələbə qazansa da, Otluqbeli döyüşündə məğlub oldu. 1478-ci ilin 6 yanvarında Uzun Həsənin ölümündən sonra Ağqoyunlu dövləti zəiflədi və 1501-ci ildə Şərur döyüşündə İsmayıl Səfəvi Sultan Əlvəndi məğlub edərək Ağqoyunlu dövlətinə son qoydu.
Paytaxtı Təbriz şəhəri


Hakimiyyətdə olan hakimlər:
1453-1478 Uzun Həsən
1478-1490 Yaqub Mirzə
1490-1492 Baysunqur
1492-1497 Rüstəm Mirzə
1497-1499 Gödək Əhməd
1499 (may-dekabr) Məhəmməd Mirzə
1500-1501 Əlvənd Mirzə


Seyid Cəfər Pişəvəri
(tam adı: Seyid Cəfər Mir Cavad oğlu Pişəvəri,
fars: سید جعفر پیشه وری; d. 1892, Zeyvə, Xalxal, Ərdəbil, Qacar Dövləti — ö. 11 iyun 1947, Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ) — İran və Azərbaycan-sovet siyasətçisi, publisisti, jurnalisti İran kapitalist partiyasının təsisçilərindən biri, Azərbaycan Demokrat Firqəsinin sədri, Azərbaycan Milli Hökumətinin sədri (1945-1946).
.
Doğum tarixi: 1892
Doğum yeri: Zeyvə, Xalxal, Ərdəbil, Qacar Dövləti
Vəfat tarixi: 11 iyun 1947 (55 yaşında)
Vəfat yeri: Bakı, Azərbaycan SSR, SSRİ
Vəfat səbəbi: Avtomobil qəzası
Peşəsi: siyasətçi, jurnalist
Milliyyəti: Azərbaycanlı
Təhsili: Şərq Zəhmətkeşlərinin Kommunist Universiteti
Fəaliyyəti: Azərbaycan Milli Hökumətinin başçısı
Partiya: Ədalət İran Kommunist Partiyası
Azərbaycan Demokrat Firqəsinin Rəhbəri və Qurucusu

 

S.C.Pişəvərinin müəllim, jurnalist, yazıçı və siyasi xadim kimi yetişməyində və fəaliyyətində Bakıdakı ədəbi-siyasi mühitin, o dövrün mətbuatının, ədəbi və siyasi simalarının təsiri danılmazdı.

Resmi instagram Sayfesi:@Pishevari_President

 

میرجعفر پیشه‌وری (۱۸۹۳-جو ایل ۲۶ آوقوست) گونئی آذربایجانین خالخال شهری‌نین زئیوه کندینده، بیر اکینچی عائیله سینده آنادان اولموش‌دور. شاهلیق اوصول ایداره سی‌نین بوغوجو موحیطینده ایکی قات ظولوم آلتیندا یاشایان گونئی آذربایجان‌لی‌لار همیشه اولدوغو کیمی، ایقتیصادی چتینلیکدن یاخا قورتارماق اوچون ایران-ین موختلیف شهر و ناحیهلرینه ایش آختارماغا گئدیردیلر. بعضاً عائیلهسی ایله بیرلیکده آرازی کئچرک باکی-یا نئفت معدنلرینده ایشلمک اوچون گئدن‌لرده اولوردو. بئله عائیلهلردن بیری ده بالاجا سید جعفرین عائیلهسی اولور. باکی-دا دا ایقتیصادی چتین‌لیک ایچرهسینده عؤمور سورن پیشه‌وری گوندوزلری ایشله‌ایب، آخشام‌لاری بیر نئچه صینیف درس اوخویا بیلیر. او شخصی موطالیعه و فیطری ایستعدادی‌نین سایهسینده گؤرکم‌لی خادیم سویهسینه یوکسله بیلمیش‌دیر.


پیشه‌وری‌نین کیملیینی بیر نئچه جومله ایله کاراکتئریزه ائتمهلی اولساق، بئله دئملیییک: پئشهکار اینقیلاب‌چی، قودرت‌لی موحرریر، ایستعدادلی یازیجی، گؤرکملی تشکیلات‌چی، آلوولو ناطیق ایدی. بئله چوْخ جهت‌لی فعالیتین هر بیرینده او گؤرکم‌لی خادیم، تکرار اولونماز شخصیت کیمی اؤزونو گؤسترمیش‌دیر.

 

منبع و اینستاگرام رسمی سئیفه سی: Pishevari_President@


بولود قاراچورلو، ازشاعران ‌مبارز و انقلابی‌ و از فداییان ‌نهضت‌ دموکراتیک ‌آذربایجان (زا:1305مراغه/میر:1358تهران) است ‌که‌ درآن‌ سوی ‌مرزها ‌بسیار‌شناخته ‌شده‌تر ‌از ایران‌ می‌باشد. وی‌ صاحب‌ شاهـکار«سازمین‌سؤزو»(نوای‌سازِمن) است‌ که ‌ازآثار‌ بسیار ‌زیبا ‌و بدیعِ ‌ادب ‌‌آذربایجان‌ و ایران می‌باشد‌ که‌ اثرجاودانه‌ از فولکلور‌ ملّی‌ ـ‌ مردمی‌ آذربایجان‌ به‌شمار است‌ و به‌ زبان‌های‌ مختلف‌ به‌چاپ‌ رسیده ‌است.

 

صمد بهرنگی‌، درمقاله‌یی‌ با نام «یادی‌ازحیدربابای‌شهریار»آورده: ازمیان‌ شاعران‌ مشهوری‌که با تأثیر ‌ازمنظومه‌ی ‌شهریار شعرگفته‌اند‌، می‌توان ‌سه ‌تن‌ را نام ‌بُرد:جوشغون، محمد راحیم، سهند. و ازمیان ‌این‌ سه‌ تَن، شعر‌سهند، همانند‌کوه‌سهند‌ حتّی ‌برشعرخودِ شهریار‌ نیز‌ سایه می‌افکند.
شهریار، درمورد سهند‌ می‌گوید: سهند ‌یک‌ شاعرِ‌ آزاده ‌بود ‌وآن‌ خوی ‌واخلاقی‌که سهند‌ داشت، درهیچ‌کس ‌نبود.اگرخوانده‌ باشید، درشعر‌ «حیدربابا» می‌گویم:
«حیدربابا، مرد اوغلولار‌ دوغ ‌ئینه.»
(حیدربابا، بازهم‌ دردامانت‌ جوانمردانی ‌بپروران)

بله، سهند یک ‌مَرد بود.علاوه ‌برآن، دراین‌ اثر ‌از ایهام‌ نیز سود جُسته‌ام. بچّه‌ که‌ بودم‌ درآذربایجان کوهی‌ مرتفع‌تر ‌ازکوه «سهند» ندیده ‌بودم.
«سهندیّه» نیز‌عنوان‌ یکی ‌از‌شاهکارهای‌ آذریِ‌ استاد شهریار ‌است. این‌ اثر، که ‌ادیبان‌ آن‌ را «مُستزاد نو»نام‌ نهاده‌اند، درحدود240‌مصراع ‌است.
شهریاردرخصوص ‌سروده ‌شدن‌ شاهکار«سهندیّه» آورده: شعر «سهندیّه»‌را به‌ مرحوم «بولود قارا‌چورلو»که «سهند» تخلّص ‌می‌کرد، سرودم. وی بیش‌ ازهمه‌ درمن‌ تأثیر‌گذاشته‌ بود.حتّی ‌بیش‌ از«نیما». می‌دانید که‌ شعر «دومرغ‌ بهشتی» را برای‌ نیما‌ گفته‌ام؛ ولی‌ به ‌پای «سهندیّه» نمی‌رسد. درحقیقت، نظیر«سهندیّه» درهیچ‌ زبانی‌سروده ‌نشده‌است‌ و با‌ هیچ‌ مقیاس ‌و معیاری‌ قابل‌سنجش ‌نیست. اگـر ‌آفـریدن‌ شعر‌درقدرت ‌و توانایی‌شاعر‌ بود، بنده ‌هرروز ‌یک «سهندیّه» می‌سرودم. امّا‌ قضیّه‌ به‌همین‌ سادگی‌ها‌ نیست. آن‌ وقت‌ که‌ شاعر ‌می‌خواهد‌ به‌ ویژه‌ شاهکار بیافریند، دریک‌ حالت‌عالی‌که‌ غیرقابل‌ وصف‌ است، فرومی‌رود.
با امید به ‌این‌که ‌آثار‌چاپ ‌نشده‌ی‌ استاد‌ سهند ‌به ‌زیور‌طبع‌ آراسته‌ گردد‌. دراختیار‌علاقه‌مندان‌ و جامعه‌ی ‌ادبی‌ قرار‌گیرد، درادامه‌ شعر ‌زیبای‌ سهندیه‌ی ‌شهریار ‌را از ‌نظر ‌می‌گذرانیم:
شعر، ‌با‌ نزدیک ‌شدن‌ بهار ‌آغازمی‌شود.‌کوه‌«سهند» را‌ به‌ مردی‌ پیـر ‌تشبیه‌ می‌کند‌که‌ دارای‌ کلاهی‌ است‌ به‌ رنگ‌ سیاه‌ وسفید. شهریار، ‌برفِ‌ قلّه‌ی‌کوه‌ِ‌ سهند ‌راکه ‌قسمتی‌ذوب‌شده‌ و قسمتی‌ باقی‌مانده، به‌کلاهِ «چال» ‌تشبیه‌ می‌کند ‌واین‌ همه، نشانه‌ی‌ بهار‌است:
شاه‌داغیْم، چال‌پاپاغیْم، ائل‌دایاغیْم، شانلیْ‌سهندیْم،
باشیْ‌ طوفانلیْ‌ سهندیْم.
باشدا‌ حیدربابا تک‌ قارلا ‌ـ‌ قیروولا‌ قاریْشیب‌سان،
صؤن؛ ایپک‌ تئللی‌ بولود‌لارلا افقده‌ صاریْشیب‌سان‌
صاواشار‌کن‌ باریْشب‌سان.
وپس‌ از‌گشت ‌وگذاری‌ دردامنه‌ی‌کوه‌ سهند ‌وخودِ سهند، مژده‌ی‌‌ رفتنِ‌ روزهای‌سختی‌ را‌ می‌دهد و گریزی‌ به ‌شاعرـ‌ سهند ‌‌‌ـ‌ می‌زند ‌وچه‌ زیبا ‌می‌گوید‌که‌ کوه‌ سهند‌ باعث‌ شهرت‌ِ شاعر‌، و‌شاعر ‌باعث‌ شهرت‌ِ‌ کوهِ‌ سهند ‌ودرپی،‌ آذربایجان‌ است:
آد آلیب‌‌‌ سندن‌ اؤ شاعرکئ، سن‌ اؤندان‌ آد آلارسان،
اؤنا هرداد وئره‌سن، یوز ‌اؤ مقابل ‌داد‌ آلارسان،
تاری‌دان‌ هر زاد آلارسان.
آداش ‌اؤلدوقدا، سن‌ اؤنلا، داها ‌آرتیْق‌ اوجالارسان،
باش‌ اوجالدیْقدا‌، دماوند ‌داغیندان‌ باج ‌آلارسان،
شئر الیندن‌‌ تاج‌ آلارسان‌!
سیمرغ‌ که ‌به ‌جادوگری‌ مشهور است، لیکن ‌«سهند» ‌با اشعار ساحرانه‌اش، جادوگرتر از وی‌ می‌باشد:
اؤدا، شعرین‌، ادبین‌ شاه ‌داغئ‌دیر، شانلئ‌ سهندئ،
اؤدا، سن‌تک‌ آتار اولدوزلارا‌ شعریله، کمندئ،
اودا، سیمرغ‌دن‌ آلماقدادئ‌ فندئ،
شعر یازاندا‌ قلمیندن‌ باخاسان‌‌ دور ‌سپه‌لندئ،
صانکی‌ اولدوزلار الندی ،
سؤز ‌دئینده‌ گؤره‌سن ‌قاتدئ‌ گولو، پسته‌نی، قندئ،
یاشاسیْن‌ شاعر افندئ!
شهریار، تنها‌ کسی ‌را که‌ قابل‌ مقایسه‌ با‌ کوه‌ سهند ‌می‌داند، «سهندِ» شاعر ‌است:
اؤ نه‌ شاعر، کئ‌ داغیْن‌ وصفینه‌ مصداق ‌اؤنؤ گؤردوم،
من‌ سنین‌تک‌ اؤجالیْق‌ مشقینه ‌‌مشاق‌ اؤنؤ‌ گؤردوم،
عشقه، عشق ‌اهلینه ‌مشتاق‌ اؤنؤ ‌گؤردوم.
و دنیای ‌وی‌چونان‌ بهشت‌ است‌ که‌ در آن‌‌ آنچه ‌آرزو‌کنی ‌برآورده‌ می‌شـود‌ و عشـق‌ درآن‌ خستگی ناپذیر است:
شاعرین‌ عالمی‌ اؤلمز، اؤنا‌ عالمده‌ زوال‌ یؤخ،
آرزولار ‌اؤردا‌ نه‌خاطرله‌یه‌ امکاندئ، محال‌ یؤخ،
باغ‌ جنت‌ کیمی‌ اؤردا «اؤ حرام‌دیْر، بوحلال» یؤخ.
اؤ محبتده‌ ملال‌ یؤخ،
اؤردا‌ حال‌دیْر، داها‌ قال‌ یؤخ!
توسّط‌ جادوی‌ شاعر (سهند) که‌ شعر وی‌ همانند «شَراباً‌ طَهُورا» است، هاروت ‌و ماروتِ‌ حیله‌گر، دربانِ‌ وی‌ شده‌اند‌ ومانی ‌ـ‌ پیامبر نقّاش‌ـ‌ مبهوتِ‌ اشعار‌ معجزآسای ‌وی‌ است:
زهره‌نین ‌قصری ‌بریلیان، حصاری ‌نرده‌سی، یاقوت،
قصرجادودی، مهندس‌لری‌ هاروت ‌ایله‌، ماروت،
اوردا «مانی» دایانیب‌ قالمیش‌ اؤ‌ صورت ‌لره ‌مبهوت،
قاپی‌ قوللوقچو‌سو هاروت!
همچنین‌ شهریار ‌تصویری ‌از الهام‌ شعر‌ به‌شاعرـ بولود قاراچورلو‌ـ‌ را‌ به‌همراه ‌آرامش‌ طرّاحی‌ می‌کند:
آغ ‌پری‌لر، صاری‌ کئوینکلی ‌بولودلاردان‌ انیرلر،
سود‌ گؤلونده‌ ملکه‌ایله‌ چیمیرکن ‌سئوینیرلر،
سئوینیرلر، اؤیونورلر.
و درادامه ‌استاد شهریار‌حُسن‌ تعلیلی‌ شاعرانه ‌به‌کارمی‌برد‌ و برای‌«سهند» و افرادی ‌چون ‌او‌ سعادتمندی‌ درجامعه‌ی‌ بیداد ‌می‌خواهد:
آمما‌ حیدربابادا‌ بیلدی ‌کئ ‌بیز ‌تک ‌هامی‌ داغلار،
باغلانیب‌ قول ‌ـ‌ قولا ‌زنجیرده، بولودلار اؤدور آغلار،
نه ‌بیلیم، بلکه ‌طبیعت ‌اؤزو ‌نامرده‌ گون ‌آغلار،
اگری ‌یوللاری ‌آچارکن، دوز اولان ‌قوللاری‌ باغلار،
صاف ‌اولان‌ سینه‌نی ‌داغلار!.

 

شعرها و اطلاعات بیشتر استاد بولود قاچورلو (سهند) در پیج رسمی اینستاگرام: Bulud_Qarachorlu@


تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها

طراحي نما karlink Pamela Wilderme blogi Jeffrey بهار توبه شکن وبلاگ اختصاصی محمدحسین صابری انجام پروژهای برنامه نویسی طراحی وب php mitchellsroka01